Ey Sevdasına Dolandığım Şiiri - Salim Erben

Ey Sevdasına Dolandığım

Gün yüzünü açtımı sizin dağlarda
Göç ebe kuşlar döndümü obalara
Gağasında bir yudum sevgiyle
Tünedimi yuvalarına
Uçurumlarda açan çiçekler
Şeviştimi rüzgarlarla
Yalnızken kurulan ölü düşler
Çocukken oynalılan oyunlar
Canlandımı hiç gözlerinde
Karanlıkta titreyen alevler
Söndümü dağ eteklerinde bensiz
İnsan olmak insan kalmak için
Varsa yoksa aşk durdumu divana
Gerçekle hiç yüzleştimi insanlık
Hayalin bittiği yerden koştunmu
Zamansız mekansız ışığa doğru
Uslanmaz bir yürek taşıdınmı hiç
Gök yüzünü maviye boyadınmı
Güneş ana gibi durdumu başucunda
Söylesene
Hangi çağın gülüşü bu acı tebesüm
Gölgelerin ardına bıraktığın umut
Gezgin derviş gibi boyun bükerek
İstenmediği yeri terkettimi
Şimdi söyle
Sevmek saymak dürüstlük
Olduğun gibi görünmek
Kırmadan kırılmak
Üzmeden üzülmek
Yaralıyken yaranı deştilermi
Öyle bir ateş düştümü içine
Aşka uzanan bütün yollar
Sevdasına yattığın rüyalar
Suskun bir derviş gibi
Baş ucunda dolandımı
Umudun hayalin bir bir yıkıldımı
Ey sevdasına dolandığım
Rüzgarına savrulduğum
Hüzününe kurban olduğum
Ben kimseyi sen gibi sevmedim

Salim Erben