Ey Sevdam Şiiri - Mustafa Gedik

Ey sevdam;
Sonbahar yazla vedalaşırken,
Öyle bir çıkıp gittin ki, ey sevdam,
Öyle bir acı bıraktın ki ardında,
Bıçak saplansa duymayacağım kalbime.
Yağmurlar ıslatırken sararmış çimenleri,
Ben de gözyaşımla ıslattım kirpiklerimi.
Birkaç resim, diş fırçan,
Bir de:
Hala koyduğun yerde duran
Çiğnenmiş cikletin.
Yok, başka bir tesellim.
Onlara dokunuyorum,
Onları okşuyorum,
Parmak uçlarımda sanki sen varsın.
Sanki dokunduğum, okşadığım sensin.
Sensizliğe inanmak, sensizliğe dayanmak,
Zor oluyor, zor geliyor ey sevdam.

Ey sevdam:
Yoksulun para aradığı gibi,
Ben de seni arıyorum ey sevdam.
Aç ekmeği, balık suyu sever,
Ben de seni seviyorum ey sevdam.
Kuş kanatsız, yağmur bulutsuz olmaz,
Ben de sensiz ey sevdam.
Alime ilim, zengine huzur,
Bana da sen gereksin ey sevdam.
Bozkır yağmuru, mahkum hürriyeti,
Ben de seni bekliyorum ey sevdam.
Gurbet sılayı, yaşlı gençliği,
Ben de seni özlüyorum ey sevdam.
Ana ceylanın yavrusunu gözlediği gibi,
Ben de seni gözlüyorum ey sevdam.

Ey sevdam;
Ey iğde çiçeğim!
Biliyorum, kapandı kapılar,
Dönüşü yok bu ayrılığın,
Çaresi yok bu yalnızlığın,
Ama her şeye rağmen şunu bilki:
Ben hala;
Seni arıyorum,
Seni soruyorum,
Seni bekliyorum,
Seni özlüyorum,
Seni gözlüyorum,
Ben hala seni seviyorum;
Seni seviyorum ey sevdam.
Neredesin Ey sevdam?