Ey Sevdalım III Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey sevdalım,
Sen taamların unutulmayan lezzeti,
Sen saygın insanların şeref ve izzeti,
Sen veli zatların en ulvi himmeti,
Ve sen yüce yaradanın sonsuz rahmetisin.

Ey sevdalım,
Sen Ferhat’ın Şirin’e olan aşk ve şevki,
Sen sevdalıların yaşama zevki,
Sen helal çalışanların güç ve takati,
Ve sen bir annenin yavrusuna olan şefkatisin.

Ey sevdalım,
Sen sevdalı gönüllerin visal özlemi,
Sen mazlumların zalimlere karşı olan eylemi,
Sen kimsesiz dul ve yetimlerin elemi,
Ve sen canı gönülden sevenlerin kırılan kalemisin.

Ey sevdalım,
Sen zifiri karanlıklardan sonra yeni bir günün doğuşu,
Sen sabırsızlıkla tezkere bekleyen askerlerin koğuşu,
Sen kükremiş bir aslanın bir yavru ceylanı boğuşu,
Ve sen rahmet bekleyen topraklara yağmurun yağışısın.

Ey sevdalım,
Sen insana sevinç naraları attıran cennet muştusu,
Sen dargınlıkları bitiren güzel insanların usu,
Sen yaşanan tatsızlıkların içine atıldığı gizemli kuyusu,
Ve sen dilden dile dolaşan sevdalıların en güzel huyusun.

Ey sevdalım,
Sen emrolunduğu gibi yaşayanların zikri
Sen hayır ve hasene yarışmalarına katılanların fikri,
Sen karnını helal rızıklarla doyuranların şükrü,
Ve sen gönülden gönle giden yolların pirisin.
204/Haziran/2014