Ey Sevdalım II Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey sevdalım,
Sen gönül tuvalimde en güzel resmim,
Sen sevda meclislerinde aşkını şakıyan dilim,
Sen aşk gergefinde en manidar motifim,
Ve sen musalla taşındaki en yaman halimsin.

Ey sevdalım,
Sen ırgatlığını yaparken boncuk boncuk dökülen en helal alın terim,
Sen güzelliğini temaşa etmeye doyamadığım gözlerimdeki ferim,
Sen girdiğim sevda cenklerinde kazandığım en manidar zaferim,
Ve sen firaklarında en tarifsiz kederimsin.

Ey sevdalım,
Sen ölüm ile yaşam arasındaki en kararsızlığım,
Sen sıkıntılarını yazmakla bitiremediğim yalnızlığım,
Sen bir anlık visalinde yorgunluklarımı unutmuşluğum,
Ve sen sahursuz tuttuğum sevda oruçlarında karın tokluğumsun,

Ey sevdalım,
Sen fani dünyanın insanı kendine meftun eden en nadide albenisi,
Sen okuduğum sevda kitaplarının en yenisi,
Sen beni hayata bağlayan gamzeli yanaklarının sahibesi,
Ve sen tarihe mal olmuş sadakat abidesisin.

Ey sevdalım,
Sen şerefsizlerin yüreğine korku salan en celalli bakışı,
Sen sevdalı yüreklerin hararetini gideren aşk pınarlarının berrak akışı,
Sen babayiğitlerin er meydanına çıkışı,
Ve sen firak kıvılcımıyla ben gibi bir sevdalıyı için için yakışısın.

Ey sevdalım,
Sen sana olan duygu ve düşüncelerimi en mahirce kaleme alışım,
Sen başımı göğsüne koyup şirin uykulara dalışım,
Sen vuslat özlemiyle uzun kış gecelerinde tek başıma kalışım,
Ve sen kesik uçlu kalemle en uzun aşk mektuplarını yazışımsın.
04/Haziran/2014