Ey Sevdalı Şiiri - Sinan Aydoğan

Sevdalı bu aleme, gülmez geldi geleli
Yokluk dünyada imiş, görmez öldü öleli

Sevdalı aşk ile yanar bağrı dağlanır
Açmış elin rahmana, ağlar gözü yaşlanır

Sevdalı ben geldim, gülleri dermek için
Doğru yanlış özümü, ortaya sermek için

Sevdalı gün gelir, çekerler seni dara
Yemiş isen kul hakkı, ne dersin Yaradan’a

Sevdalı gün ola, güzel çıksa karşına
Yar diye sarılıp da öz yarini unutma

Ey sevdalı kimseye hor bakma sakın ola
O da Allah kuludur kendini üstün sanma

Ey sevdalı muhabbet duyacaksan insana
Bil ki insan dediğin sevilir Hak aşkına

Sevdalı bak da gör nasıl bilmezsin aşkı
Sor bakalım Ferhat’a neden delmiş dağları

Sevdalı kul günahkâr, tövbedeyiz secdeyle
Can veren rahmana biz, şükürdeyiz secdeyle

Sevdalı seni yar bilenlerden olayım
Bir yari ben yar için sevenlerden olayım

Sevdalı hiç durma sor soruştur herkesten
Bir yalansız bulursan ayrılma eteğinden

Sevdalı gününü, gün ede dursun eller
Bugün cefa çekenler, yarın sefa sürerler

Sevdalı of deme, demiş Yaradan sana
Anan baban vesile Çalaba kul olmana

Ey sevdalı güllere deme dikenin vardır
O dikenler içinden, ne kokular yayılır

Ey sevdalı hatasız yar arama kendine
Hatasız bir güzele hatasız er yaraşır

Sevdalı sana dost bulunmaz cefasızdan
Haksız sefa sürenin tutulmaz asasından

Ey sevdalı paraya tapan kullardan olma
Rızkı veren Hüda’dır, el kapısında arama

Ey sevdalı sen de mi bakar körlerden oldun
Milyonlarca insanı çobansız sürü sandın

Ey sevdalı seni bu cihanda var ettiler
Yiyip için gezesin diye mi ruh verdiler

Ey sevdalı rabbini zikret ağzın dilinle
Kalpler teskin olurmuş O’nu zikir etmekle

Ey sevdalı gülmeyi haram eyle nefsine
Bunca hak/sızlık içinde gülmek senin neyine

Ey sevdalı Mevla’yı arama yad ellerde
Bak Mansur’a ne demiş “Mevla benim içimde”

Sevdalı ne gördü şu alem insanından
Horlandı, hep dışlandı Hakkı anlattığından

Sevdalı dünya bu gülmez helal yiyene
Böyle hoş görmüş Çalap gülmez rabbim diyene