Evvel can evimi yapıp,
Sonra dağıttın ey sevda.
Gönül bağımı yeşertip,
Sonra kuruttun ey sevda.
Bana dünyayı dar ettin,
Kor yangınlara bıraktın,
Her gün ölümü arattın,
Huzur vermedin ey sevda.
Bir yardi arzum,hevesim,
Her soluğum,her nefesim,
Gözüme güzel bir resim,
Boyayıp gittin ey sevda.
Celal der'ki ben meylimi,
Bir yare verdim gönlümü,
Elden aldırdım Leylimi,
Beni öldürdün ey sevda.
Kayıt Tarihi : 14.2.2017 03:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Celal Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/14/ey-sevda-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!