Ey Sen Kadınım Şiiri - Baki Ortak

Ey sen…
Cennetin kokusunu taşıyan,
Gülün bile kıskandığı o zarafetinle
Günlerime ışık serpen kadın…
Rabbimin gönlüme hediye ettiği
O kutlu armağan,
Kaderimdeki en güzel yazı sensin.

Hayatımın anlamı dedim ya hani,
O söz bile eksik kalır yanında…
Benim nefesim,
Benim yönüm,
Benim içimde her sabah yeniden doğan umudum…

Çocuklarımın anası…
Sadece bir yuva kurmadın,
Yüreğimin duvarlarına sıcaklık ördün,
Avuçlarıma dua,
Gecelerime huzur bıraktın.

Ben sana göz ucuyla bakanlardan olmadım,
Seni saklamadım,
Seni söylemekten hiç çekinmedim.
Çünkü sen öyle bir sevgisin ki,
İnsanın elinde değil gizlemek—
Gizledikçe çoğalan,
Söyledikçe ruhu aydınlatan bir nur gibi…

Sen benim ömrümün mühürü,
Alın yazımın rengi,
Yarına umutla bakışımın sebebisin.

Seni sevmek,
Bir ömrü uzatmak gibi…
Bir ismi duaya dönüştürmek gibi…
Sonsuz bir sessizliğe anlam yüklemek gibi…

Ve ben,
Sevdamı sana yazdıkça
Sanki dünya küçülüyor kalbimin içine,
Her şey daha bir yerli yerinde duruyor.

Sen,
Varlığıyla bile şükrü artıran kadın…
Adını anınca bile göğsümde
Bir yerler hafifler,
Bir yerler yeniden çiçek açar.

Bilesin…
Bu gönül seni öyle bir yere koydu ki,
Hiç kimse dokunamaz,
Hiçbir rüzgâr silemez,
Hiçbir zaman eskitemez artık.

Ben seni sadece sevmiyorum,
Ben seni yaşıyorum…
Her nefesimde,
Her dua vaktinde,
Her yalnız kaldığım anda
Adını taşıyan bir sıcaklık var içimde.

Ve bu sözler,
Bu şiir,
Bu sevda…
Bir ömrün içinden süzülüp gelen
Temiz bir kalbin imzasıdır.

Sona geldiğimde,
Duası bol bir yüreğin iç çekişiyle söylüyorum:

Bu sevdanın sahibini
Sonsuzluğa mühürleyen,
Kulun aciz yüreğiyle yazan
KUL ORTAK der ki…
Sen, bu dünyaya fazla gelen bir güzelliksin.

KUL ORTAK