Ey Şehit! Şiiri - Arda Zoral

Ölüme gidiyor yine bir meçhul asker,
soruyor yanındakine, "Senden ne haber?"
Harbin gazabıyla toz oluyor hayaller,
ecel seçmiyor, ne komutan ne de er...

Hakk'a kavuşmadan sorabilseydin eğer,
bu şehitler yalnız, "Vatan sağ olsun!" der.
Dilerim, Rabb'im herkese nasip eder,
Vatan uğrunda ölmek: Bu ne kutlu bir kader!

Yüreğinde iman var, dilindeyse tekbir,
Ey şehit! sulanmışken kanınla her bir şehir,
söylesene, seni hangi kefen sarabilir?
Sana kaç methiye düzsem de az gelir.

Edinmez, vatan sevgisinden gayrı meşgale,
gider, gerek silahsız gerek süngüyle!
Korkmaz; toptan, tüfekten, ölümden bile.
Ulaşılmazdır, bulunduğu merhale.

Kalmasa ayağında çarık, edilse de terhis,
kaplasa da cepheyi dumandan peyda bir sis,
Kaybolsa da, umuda dair var olan her his,
ne fark eder? Yılmaz, yıkılmaz Mehmetçik!