On dört asır evveldi, bir nebi çıkageldi,
Tuttu kaldırdı Hakk’ı, batılı yere serdi,
Ümmiydi bilmezdi okuma yazma nedir,
Dedi Cebrail nebi’lik sırası artık sendedir.
Hira’dan yükseldi bir ses tüm şanıyla,
Oku dedi Cebrail, okudu Yaradanın adıyla,
Kırk yaşında yüklendi ağır yükünü,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta