On dört asır evveldi, bir nebi çıkageldi,
Tuttu kaldırdı Hakk’ı, batılı yere serdi,
Ümmiydi bilmezdi okuma yazma nedir,
Dedi Cebrail nebi’lik sırası artık sendedir.
Hira’dan yükseldi bir ses tüm şanıyla,
Oku dedi Cebrail, okudu Yaradanın adıyla,
Kırk yaşında yüklendi ağır yükünü,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
