Ey Samimiyet Şiiri - Adnan Deniz

Ey samimiyet;
Yüreğimden gelen sımsıcak duyguların, kelimelere nakş ederek gelişinden tanırım seni.
Kısarak gözlerini konuşan bir insanın, yüzüne Yansıyan tatlı bir tebessüm gibi doğal ve yalın,
Hayatı yaşanabilir kılanımsın.
Dalga dalga yüreğe çarparak, yükselen en güzel duygularım, olduğun her yerde huzura götüren bizi, varlığımıza çiçekler açtıranım, sen bizi rengârenk donatanımsın.
Yalansız, riyasız hayata iz bırakanım, yaşam İçinde gerçegim, gümbür gümbür akan berrak sularım, yaşam denilen ödünç verilen nefesimiz, sen bizim en doğalımızsın.
Ey samimiyet;
Gittiğin yerlerde çok fazla kalma,
Yalnız bırakma bizi, sen olmasan, hissedilen soğuk bir nesne insan, sen olmasan buz keser girdiğimiz her ortam.
Ey samimiyet;
Yalnız bırakma bizi insan olmanın şartı her yerde senin olman. Her yerde sen mutlak olmalısın.

Sen yaşam şartısın, şen şakrak uçuşan kuşlar gibi bizi feraha ulaştıran, varlığı elzem olan, dayanma gücüm, al da gel insanlığı, biraz neşe biraz huzur gelsin hayatımıza.

Ey samimiyet,
Sen ki hayatımıza renk katan, her şeyimizsin. Her şey boz bulanık sen olmazsan.
Neredeysen çık gel, oyalanma sen fazla, her yerde sen ol, sen bize lazımsın,

Ey samimiyet;
Unutma bizi
Her yerde sen ol.
Bırakma bizi,
İnsana sen lazımsın.