Ey Sabah Ezanı! Şiiri - İsa Yılmaz

karanlığın en koyu vaktinde
uykumun en derin halinde
kâbusların çöktüğü hengamede
rızıkların dağıtıldığı saatte
kısmetler kapıdan dönmeden
dünyamı aydınlattın, ey sabah ezanı

ölümün küçük kardeşi tutmuştu elimden
sürüklüyordu ruhumu hiç durmadan
aklım çıkmıştı yoldan, zivanadan
zaman şelalesine üç adım kalmadan
gözümü açtırdın da kurtardın, ey sabah ezanı

gün doğumuna nasıl da hasretti güller
soğuk soğuk eserdi kara yeller
çiğ düşer diye titrerdi ekinler
hep renksiz kalacağını sanıyordu sular
tabiata hakim olmadan karanlıklar
her yana umut saçtın, ey sabah ezanı

yarasalara meskendi gökler
dilini yutmuştu bülbüller
tuzak uykusundaydı ceylanlar
her yanı sarmadan aç kurtlar
masumlara dost oldun, ey sabah ezanı

sabah olmasını bekliyordu melekler
büyücünün elindeydi, zavallı cinler
hiç uyumamıştı, çalışıyordu kötüler
kâinatı kuşatmadan lanetliler
kutlu bir efsun oldun, ey sabah ezanı! ..