Ey rüzgarın kızı... Şiiri - Ceren Aydın

Ey rüzgarın kızı
Duydum ki yangınlardaymışsın
Savruluyormuşsun oradan oraya
Tutunacak ne bir dal ne bir dağ
Erozyonun ortasında bir başınaymışsın

E be deli kız
Ben sana ne diyeyim
Dayan nasıl derim
Bilirim,
Kuşkanadı misali kırıktır kanadın
Kuş tüyü kalemin olsa yazamazsın ki derdini

Korkma, kaderin noktalandıysa
Bir fırtına ardından bir yağmur kaldırır
Yere düşen gül yüzünü
Alır götürür bildiğin topraklara
Bir başka ana karaya
Anana, babana
Ta ezelden beri seni koruyan meleklerinin yanına

Sen çırpınıp da Kelebekler Vadisine çıkınca
Varsın eğlenebildikleri kadar eğlensinler
Varsın düğün dernek kursunlar
Varsın rüzgârın kızı telef desinler
Uğrun uğrun sevinsinler

Söyle bana şimdi,
Kim neylesin dünya malını
Sence sürecek mi onların sefası?
Mazlumun ah'ı kimde kalmış ki?
Dökülüyorsa onca mercan
Sen yumdukça gözünü...

Ceren AYDIN
(13.05.2013/Ada)