Ey ruhum sen ne arıyorsun bana onu söyle
Birlikte arayalım, nerede istersen iste
Belki bulamayız ama
Sonbaharın sarı yaprakları da olsa kaderimiz olan
Ey ruhum,
Gördüklerimiz de yeter bize
İnsan en çok sevgiye muhtaçmış
Anlamıyor bunu başını okşarken annesi
Yaprakların dökülüşünü göremezmiş gözleri
Anlamazmış bebeğim yanında varken sevdikleri
Ve fakat hayat bir beton oysa
Ruhum, söyle sen neden kaçıyorsun
Ey yalın bir aşka tutulup kalan tarafım benim
Yalnızlık mı yaşayacağın buz gibi bir melankoli sabahında
Sus
Ne kadar sustun o kadar özgürsün
Özgürlüktür açılan en güzel kapın
Yorulmak ne demek
Sevdasız bir yalnızlıkta anlarsın
Ben öğrendim gecenin değil
İflah olmaz hüznün karanlığını
Zamansız elimi bıraktın ya zaman
Bilmem ben şimdi nasıl bir yere tutunacağım
Söyle çırpınıp duran gönlüm
Söyle ben seni nasıl susturacağım…
Kayıt Tarihi : 17.10.2018 21:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!