Ey Resuli Zişan Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey Resuli Zişan!
Selavat getirir ismin duyan.
İmanı kamil olanlar,
Yaşlı gözlerle anar seni her an.

Ey Resuli Zişan!
İnanan herkes sana hayran.
Cehennemden azad olur,
Sünnetlerini gerektiği gibi yaşayan.

Ey Resuli Zişan!
Anlatmakla bitmez edep ve hayan.
Yüzün suyu hürmetine yaradılmış,
Sütunsuz bu muhteşem asuman.

Ey Resuli Zişan!
Yaşadığımız her şey sana ayan.
Cehennem narında yanar,
Sana giden yollardan cayan.

Ey Resuli Zişan!
Seni sevmeyen olur pişman.
Allahın sevgilisi olmasaydın,
Bu fani dünya olurdu bize zindan.

Ey Resuli Zişan!
Şereflilerden olur seni anan.
Gözyaşlarını tutamaz,
Çektiğin meşakketleri duyan.

Ey Resuli Zişan!
Seninledir gerçek şöhret ve şan.
Aşkların en nadidesini dokur,
Gönül otağında seni ağırlayan.

Ey Resuli Zişan!
Komşun olur yolunda koşan.
Artar gönül harareti gün be gün,
Gerçek manada seni tanıyan.

Ey Resuli Zişan!
Ağzından bal dökülür seni konuşan.
Güle sevdalı bülbül misali şakır,
Gece gündüz bıkıp usanmadan.

Ey Resuli Zişan!
Visal aşkıyla dolar imanı olan.
Yokluğunda tadı tuzu olmaz,
Lezzetler olur acı ve yavan.

Ey Resuli Zişan!
Kimseden olmadı korkun ve tasan.
Sana muhabbet duymakla,
Şereflenir damarda dolaşan kan.

Ey Resuli Zişan!
Müminlerin baş tacısın.
Hasta gönüllerin ilacı,
Cennet kapılarının ise miftahısın.
17/Eylül/2011