Ey Resul (naatça Yakarış)

Peygamber bahçesinin en güzel gülüsün sen
Müminlerin bal tatlı kelamısın, dilisin sen.

Görmeden sevmek nedir? Senle bildik ey Resul,
Elimiz boş, yüz kara sana geldik ey Resul.

Her yanımız Uhud’dur, her bir yan şimdi Bedir,
Nefisle savaştayız bilmem ki kaç senedir.

Hadisin sorgulanır, sünnetin unutulmuş
Asırlardır ümmetin zevklerle uyutulmuş

Kudüs, Kaşgar öksüzdür; müminler sensiz yetim
Mahşerde sitem hakkın “Ne ettin ey ümmetim!”

Diyecek sözümüz yok, bakmaya da yüzümüz
Çoğumuz gafletteyken sessiz kaldı azımız.

Desek de bahane mi bu hadsizlik bizlere
Acep orda utanma iner mi bu yüzlere.

Yine de senden umut, sen Rahmet Peygamberi
Şefaat oldun bize kâl û beladan beri.

Şefaat eyle yine Rabbim de rahmet etsin
Sen razı ol ki bizden Rabbim merhamet etsin.

Yoksa halimiz harap; yoksa azap, kıyamet
Sancağının altında cennettir istikamet

Bu yolda Rabbim bizi şaşırtmasın bir anlık
Ey Resul, sensiz bize bütün cihan karanlık.