Ey padişah! Ey padişah!
Çün ben beni verdim sana,
Genç ü hazinem kamusu
Sensin benim önden sona.
Evvel dahi bu akl u can
Seninleydi asl iken;
Ahır gerü sensin mekan
Uş varırım senden yana
Senden sana varır yolum,
Sana seni söyler dilim,
İlla sana ermez elim,
Bu hikmette kaldım tana
Bu hikmeti kim ne bile,
Bilse dahi gelmez dile;
Bu ah ile bu zar ile
Gözüm yaşı nice dine!
Dursam seninle dururam,
Baksam seninle görürem
Her kancaru kim yürürem,
Gönlüm yönü senden yana.
Sensin bana can u cihan,
Sensin bana genc-i nihan,
Sendendürür assı, ziyan;
Ne iş gelir benden yana.
Söz söyleten dilimde sen,
Hükmeyliyen içimde sen,
Alıveren elimde sen
Cümle işim önden sona.
Şöyle yakın olmuş iken,
Görmez seni bu can u ten
Kim geçiser bu perdeden,
Kim mani olur hükmüne?
Aşık sana tuttu yüzün
Unuttu cümle kendözün
Cümle sana söyler sözün
Söz söyleten sensin yine.
Kayıt Tarihi : 20.8.2003 11:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Paşa sözcüğünün fransızcadan geldiğini sanırdım.. Son 30 yıldır tam bir özenti ile ticari mekanlara ya ecnebi bir isim veya Türkçe bir kelimeyi yazılışı ecnebiye benzetilerek yazılmaktadır.
Belki de paşa kelimesini pasha şeklinde yazan bir restaurant ismi buna yol açtı zihnimde.
Oysa paşa sözcüğü etimolojik olarak öz be öz türkçe bir kelime.. Baş kelimesinden başa'ya ve vurgu ile paşaya dönüşmüş.
Evet, Naime Erlaçin Hanımefendinin ifadesiyle o yıllarda bile dupduru bir Türkçe var anadolumuzda
TÜM YORUMLAR (5)