Ey Özgürlük Şiiri - Mesut Toğrul

Bir seni içime attım,
Yıldızların karanlığın da;
Ey özgürlük…
Kimseyle paylaşamadığım şey,
Yaşam ile ölümdün sen,
İnce bir çizgiydin ömrümde;
Yaşamak isterken delice,
Hep uzak kaldın benden,
Ülkemde istedim seni,
İçime aldığım her nefeste;
Bir yudum daha içtim seni,
Kavgalar bırakmadım uğruna ettiğim,
Yaşadım doyasıya seni,
Acı ile sevinç ile aradım seni,
Başka bir aşk ile sevdim seni,
Adına şiirler yazdım,
Bitmedi mısralarım,
Yazdıkça yazdım sana türküleri,
Olmadı
Yaşamayı senin ile bilirken,
Özgürlüğüm hiç olmadı,
Ey özgürlük,
Vatanımın zulası,
Gençliğimin en ince noktası,
Vurulmuşum sana oy!
Ne bitmez çileymişsin sen,
Öğrendikçe öğrenesim geliyor seni,
Rengin maviye çalıyordu,
Gözlerin gibi;
Tazeydi umutların,

ÖZGÜRLÜK! ! !
Sadece adını duyduğum şey,
İçini dolduramadığım,
Sevdam ile büyüttüğüm,
Bir sonun vardır elbet;
Bir vuslatın vardır hani,
Sevgiliye vereceğin;
Bir anın vardır elbet,
Hoş, güzel, neşeli ve rengârenk,
Yaşatacaksın elbet umudum var sana dair,
Yaşam ile ölüm arasında bir şey,
O noktada bir ses,
Sen miydin?
Ey özgürlük;
Yoluna canımı adadığım,
Adına şiirler yazdığım,
Türküler yaktığım,
Sevdam, aşkım, umudum özgürlük.
Sensiz yaşanmıyor bu kentte,
Ne tadı oluyor lahmacunların,
Nede bir rengi kalıyor gök kuşağının,
Sensiz yaşanmıyor bu kentte.
Sensiz geçmiyor günler ey özgürlük; ..