Ey Ömrüm Şiiri - Hasan Okursoy

EY ÖMRÜM!

Her dal ucunda
Bazen sallandı sevgin
Kalanlar pörsüdü yolda
Parlayıp durdu yangın

Gün uzar evlerden
Yorgun düşer giden
Daldan kopunca yaprak
Ne söyler seven?

Çın çın öter
Kıyıda unutulan
Kimse duymaz
Gelmez giden

Oğul gider
Şehit derler
Anada babada
Yeşermez düşler

Odalarda
Kuruyan zaman
Kimde bekler?
Her yeri sarar duman

İçinde bir ses
Az az kanar
O son gülüş
Sende hep yanar

Yapayalnız geceler
Koca suda gürler
Artık asmalarda
Görünmez üzümler

Yorulan akşamdan
Geride ne kalır?
Ateşe dokunan sudan
Kalmaz bir haber
II
Ey ömrüm!
Yırtıldı sarı defter
Isırıp durduğum dürüm
Benden ne ister?

Her gün
Başka tükendim
Toplanıp durdu dengim
Sardım gıdım gıdım

Bu yaşam bitti gider
Kimseye geçmez hükmüm
Böyleymiş kader
Artık yanmaz mumum

Düşlerini al da gel
Çiçeklerini topla da gel
Kimseyi kırmadan
Kuşları ürkütmeden gel

Bu yaşam ne ki
İşte bitti gider
Soluduğun kadar
Yalnızlığın gider

Gecelerinde
Trenler geçer
Ses vermez raylar
Korkutmaz hançer

Hasan OKURSOY