Ey Ölümsüz Sevgili

Örtüyor geceleri hayalin, yıldızlar bile susuyor adını anınca,
Gözlerimde yankılanan ışığın, karanlığa inat bir güneş gibi.
Kalbimde açan ölümsüz bir bahar, solmuyor hiç,
Sevdam zamanın ötesine taşınıyor,
Sonsuzluk bile sana dar geliyor.

Zamansız bir şarkısın, kulaklarımdan hiç gitmeyen,
Küllerimden yeniden doğuran gizli bir dua.
Sessizliğe gömülsem bile, içimde senin sesin,
Yüreğimdeki kıvılcımı hep diri tutuyor,
Aşkın ebediyetin en berrak aynası.

Leylakların mor hüznünde seni ararım,
Bir damla gözyaşı düşer toprağa, seni çağırır.
Rüzgârda savrulan her yaprak, bir hatırandır,
Çöllerde bile açan tek gül sensin,
Beni ayakta tutan o ince mucize.

Ellerim sana değmese de, gölgene sarılırım,
Gözlerim, uzak ufuklarda seni ararken ışır.
Yalnızlığın koynunda bile varlığınla doluyum,
Kalbimin kıyısına vurur sevdanın dalgaları,
Sessizce fısıldar: “Ben buradayım.”

Mahşere dek yazılıdır kaderimde adın,
Ne ölüm, ne zaman silebilir izlerini.
Her dua, göğe yükselirken seni taşır,
Sevdam sonsuzluğun ötesinde bile baki kalır,
Ey ölümsüz sevgilim, ruhumun tek sahibisin.