Ey Ölüm Şiiri - Tamer Arabacı

Dünya hala dönüyor,
Ve ben özlüyorum.
Öyle yarınlar var yaşanması mümkün değil,
Ne varsa mazide
Hala bugünü arıyorum.
Geceyle gündüz arasında netameli boşluk
Düşündükçe sonumu üşüyorum.
Onca yalan içinde ne varsa acaba dediğim,
İçimi avutur muydu aslalar.
Bak! Elde var yine sıfır,
Ey ölüm! Gel geleceksen. Artık istiyorum.

Ederi ne varsa düş pahasına!
Tam orta yerine kurulmuş hayatın pazarlıksız düzen.
Suskunluğu mutlakalarımın, vicdanımı dinliyorum.
Kese kağıdana koymuşum keşkelerimi
Diğer kefede pişmanlıklar. Tartıyorum.
Bir kadının kiraz dudaklarında yitmiş umutlarım.
Bir çift bakışa maruz kalmış, talan edilmiş gönül bahçem.
Aklım almıyor;
İçim el vermiyor;
Oysa çok korkuyorum.
Sevmelerin menzilinde ben garip derviş,
Sadece nefsimle savaşıyordum.
Ah aşk!
Ve acılarla ters orantılı arzularım.
Neylesin yüreğim!
Ey ölüm! Gel geleceksen. Artık bekliyorum.

Dünya hala dönüyor,
Ve ben bunca telaş içinde kayboluyorum.
Çaresizliklerin birikip imkansızlığa dönüşmesi gibi
Saat saat azalıyor,
Gün gün bitiyorum.
Gerçekle düş arasında derin boşluk,
Allah’ım; Düştükçe düşüyorum.
Kırılmışlıklarım,
İncinmişliklerim,
Ne kadar da hiçim şu yaşam arenasında.
Bunca yokluğun sıfatıyla sunulan seçenekleri değerlendirmek,
Biliyorum;
Mücadele elbet hak
Ama kaderi zorlamak!
Teselli mi şerlerde hayır aramak.
Allah’ım son olsun ne olur?
Gönlümdeki kocaman çöle toprağı taşımak mümkün mü?
Işığa koşan kelebekler misali
Mevzu aşk olunca kaçamıyorum.
Nihayeti hep kalabalık hüzünler şehri.
…….
Ey Ölüm! Geleceksen gel. Artık yapamıyorum…

TmR 04.05.2017 00:07