Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sözlerim sana altından da kıymetlidir
Müslüman kişinin yolu ehl-i sünnettir
Sana hediyem bir bacınla Annendir
Onları gözün gibi koru ey oğul
yüreğinize sağlık.tebrikler
Sözlerim sana altından da kıymetlidir
Müslüman kişinin yolu ehl-i sünnettir
Sana hediyem bir bacınla Annendir
Onları gözün gibi koru ey oğul
Güzel şiir ve güzel altın öğütler. Tam puan ve saygılar dosta
ALLAH CÜMLEMİZE HAYIRLI VE ERDEMLİ ÇOCUKLAR NASİP ETSİN VE BİZLER ÖLENE DEK DE SAYGI VE SEVGİLERİNİ İHMAL ETMESİNLER.OĞLUNUZUN DA YOLU BAHTI VE ZİHNİ AÇIK OLSUN.YANAKLARINDAN ÖPÜN BENİM İÇİN.OĞUL'A DA TAM PUAN ANKARADAN GELİYOR.
SELAMLAR.TEBRİKLER...
Bir nasihatta benden değerli gönül dostum hem oğullarımıza hemde öncelikle kendime.Bu dediklerimi ramhetli babamda demişti bana.İnşalalh onun unutulmaz nasihatlarını unutmadım vede unutmayacağım.Allah gani gani rahmet eylesin onada.Dilerim evlatlarımız gerek yuvalarımıza gerekse vatanımıza hayırlı birer evlat olurlar.
Allaha emanet olunuz saygı ile
Değerler Yozlaşmış Oğul
Değerler yozlaşmış oğul,
Varıp gidek sılamıza,
Yürekler taşlaşmış oğul,
Gidek sıcak yuvamıza.
Bıyık gitmiş sakal toplu,
Ortalığa bir hal olmuş,
Kimi tekli kimi çoklu,
İnsanlara bir hal olmuş.
Geziyorlar ana üryan,
Ortalığa bir hal olmuş,
Zavallı daha sübyan,
Kılığına bir hal olmuş.
İçki kokar çarşısında,
Caddelere bir hal olmuş,
Babasının karşısında,
Evlada bak sarhoş olmuş.
Başörtüsü dile dolmuş,
Sakız gibi çiğniyorlar,
Birçoğu da düşman olmuş,
Kuran emri bilmiyorlar.
Yaşlılara moruk diyor,
Edebine bir hal olmuş,
Kızdığına yoluk diyor,
Menşeine bir hal olmuş.
Serdengeçti susmaz oğul,
Susanlara bir hal olmuş,
Serdengeçti durmaz oğul,
Duranlara bir hal olmuş.
Ümüt Güngör
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sana hediyem bir bacınla Annendir
Onları gözün gibi koru ey oğul
Çok hoş ve anlamlı dizelere tam puan tabi ki! Yüreğiniz dert görmesin, kaleminiz daim olsun!
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta