Ey Nur Yüzlüm
Ey zifirimi baharlara çeviren papatyaların prensesi.
Ey nur yüzlü çiçeklerin öz tanesi.
Gözlerindeki masumiyetin, karmaşık hislerimi engellemesi.
Bir hiçlik içinde bir dünya hayalin depreşmesi
Bilemiyorum neler kopuyor yüreğimdeki halatlardan
Kalbim anlamına ermediği bir heyecana yelken açıyor kör kapılardan
Umudum; Kör kapıların nur çehrene açılmasına inanlardan
Bilemiyorum aşk dolu denize dönüşür mü içim, buz dolu karlardan
Kayboluyorum yeniden, henüz kendime ermemişken
hırçın denizi aşmamışken, bedenime ulaşmamışken...
Çiçek diyarının kokuları geliyor körpe dünyama
Ruhumun inceliklerine yelken açıyorum yeniden
Yeniden! Yeniden dalıyorum o uslanmamış gizemli dünyama
Tekrar tekrar giriyorum aşk dolu gökyüzüme
Ulaşmaya çalışıyorum o parlak aya
Uzat elini ruhuma, anlamsız duygularıma
Engel ol yeniden karanlık dünyamda kaybolmama
Sen sen ol ki rüyalarımı hayata bağla
Sen ben ol ki nurunu gökyüzüme ada
Ben sen olayım ki efkarım dönüşsün umuda
İkimiz bir olalım ki kaybolalım bulutlarda
BaY_KiLiC
Kayıt Tarihi : 22.8.2023 15:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyanın saçmalıkları arasından kurtulmaya çalışan bir gencin, henüz o sözde insanların, o sahtelik kokan varlıkların üzerinde bıraktığı kirleri temizlemeye çalışırken, karşısına sanki dünyadan değilmişçesine güzellikte, yüzündeki o nur ile, gencin yüreğindeki zifiri geceleri bahara çevirmekteydi...
dilinize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)