Ey niyaz gel eyleme ayaz!

Henüz başak olmamıştı
Alatavla umuda açılan sürur kalbimden
Ruhumun iklimine doğru yol almaya henüz başlamıştı

Nedenler sudur ettiğinden
Nasibin ne olacağı henüz bilinmediğinden
Kanaat içinde sabır demlendiğinden uhde kıvranıyordu

Lakin zihnim feryat ediyor
Bilgim çaresizlik içinde nefeslere meylediyordu
Aczi yetin dorukluğunda ruhumun hicranı durmuyordu

Her sabah güne başlarken
Gözlerimden uyku hadsizliği akarken her dem
Bir türkü yetişemediğim heveslerim halimi sürüklüyordu

Ne kadar mükellefsem meğer
Aklım dirliğime kifayet etmiyorsa ne ifade eder
Ruhum prangalar eşliğinde yeksan olunca masum heder

Gel ey beklediğim her ahit
Kimler şahit olacak perişanlığıma bakan zahit
Akil bir nefessen ve sevgiyle hem hal olan nazar isen gel

Artık halim kifayet etmiyor
Kalbim ne kadar atsa da ruhum sefil ey abit
Nefsim dillere destan ve edep dirliğinde ahvalim perişan

Ha ne olur himmet eyle gel
Hamiyetinle erdem senin kalbinde bir sel
Hissiyatından ve ruhi inhisarından fakirliğime bir el ver

Yol belli lakin iradem heder
Her ne kadar kifayetsiz aklım olsa da kel
Azimet ihlâsla bir değer ve takva dil için sadece ne keder

Gidiyorum fakat ne diyorum
Gerekçelerimden içtinap ederek eriyorum
Aşk ikliminden bahsediyorum ve hakikat için imreniyorum

Sana uzaklardan selam eğliyorum
Arz içinde dağlanan dervişlere sesleniyorum
Aşk için himmet diliyorum ve edebin enginliğinde eriyorum