Ey nefsim! bırak da Allah desin sesim,
Huzur versin güzellik bulsun nefesim.
Öfkeme zemin hazırlayıp dövündürme,
Çıktığım yol hakkın sesi sakın döndürme,
Sözümde durdur, insanlığı böldürme,
Kucak aç insana umutları söndürme.
Ey nefsim! hakkı görsün gözlerim,
İncitmesin, sevindirsin sözlerim.
Büyüklerini saymayı, sevgiye doymayı,
Küçüğü severek, koruyup, okşamayı,
Ağlayan ile beraber oturup ağlamayı,
Ayıpları örtücü, sırları saklamayı,
Ey nefsim! Yapar mısın? Bunları;
Dedikodu illetinden kurtar da kulakları.
İstikamet üzere gidilecek güzele,
Zengin, fakir demeden uzatılacak ele,
Yaratılanı sevecek benzeteceksin güle,
Müminin vasfını yaşayacaksın böyle.
Ey nefsim! Olur mu? Söyle,
Zamanı iyi bil; geçirme boş sözle.
Ayşenur BULĞU
04/06/2008
Sünbül BulguKayıt Tarihi : 4.6.2008 11:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zalim nefis kalbime tohumunu ekmiş,
Nedir çektiğim bu nefsin elinden?
Hep kendine yontmuş, kendini sevmiş,
Nedir çektiğim bu nefsin elinden?
Cazibe dağıttı, iman bilmedi,
Şirretin peşinden hep sürükledi,
Akıttı zehrini işret yükledi,
Nedir çektiğim bu nefsin elinden?
Dediğini yaptı hakimim oldu,
Şeytanla beraber ahbabım oldu,
Kendince kendine bir dünya kurdu,
Nedir çektiğim bu nefsin elinden?
Dünyaya aldandı şeytan dinledi,
Allah'ı unuttu günah yüklendi,
Terketti salatı sade izledi,
Nedir çektiğim bu nefsin elinden?
Dünyayı zaptetse gözü doymuyor,
Cehennemi bilir amma korkmuyor,
Ne yapsamda hiç imana gelmiyor,
Nedir çektiğim bu nefsin elinden?
Fatma ALAGEYİK,,
EMEĞİNİZE SAĞLIK EFENDİM,
TÜM YORUMLAR (4)