Ey Nefsim. Şiiri - Osman Gülden Osmangazi

Aslın bir damla su bir avuç topraktır.
Bu dünya imtihan yeri ölüm haktır.

Niçin gururlanıp kibirlenirsin ey nefsim.
Sende ecel kapıya çaldı mı eyvah dersin.

Büyüklenmek insana yakışmaz unutma.
Gel ey nefsim şeytanın ardından gitme.

Hakka kul olmak en büyük haslettir.
Kul kalabilmenin sonu inan cennettir.

Unutma aslın özün toprak dönüş onadır.
Eşref ül mahlukatsın teveccüh sanadır.

Düşün bir bak kimler geldi geçti bu yoldan.
Fayda yoktur ne evlattan ne maldan.

Osmangazi aslını unutma o kara toprağı.
Hak tan izinsiz solmayan gülü düşmeyen yaprağı.

Kimine cennet bahçesi kimine azap yurdu.
Azrail geldi emanetini aldı hayat saati durdu.