Ey Nefsım Şiiri - Harun Erdem 2

Yok öyle kenardan dolanmak
Acıdan teğet geçmek
Istırap kilim gibi dokunurken
Öyle uzaktan seyretmek
Yahut bi bakıp geçmek yok...

Nuh tufanı yaşanmış
alemi sel götürmüşse
Otağlar ocaklar yıkılmış
Zaman dürülmüşse
Ve ey nefsim senin eteklerine su değmemiş
Çamur bulaşmamışsa
Serin de harim-i pakine bir zalim el uzanmamışsa
Söyle bana
Sen gerçekten Nuh ümmetinden misin

Etrafına bak
Gönül aynana bak
Otur haline ister sevin
İster ağıtlar yak

Bil Ey Nefsim
Bil ki Bu bir Nuh tufanı
Kundaktaki bebekler kadar nasibin varsa
Senin de yüreğine ateş düşecek
Senin de nasibine kardeşlerle imtihan
Senin de gömleğine kan
Yüreğine Yusuf gibi en derin kuyulardan
Gözyaşları düşecek
Köle gibi satılmadan
Kenan ilinden kovulmadan
Zindanda unutulmadan
Mısır’a değil bir gönüle bile Sultan olmak yok

Ey Nefsim
Yok öyle kolaydan ümmet olmak
Çilesiz ızdırapsız sancısız millet olmak
Ashabı Rasül yoluna
adanıp himmet olmak...
Ammar gibi dövülmeden
Bilal gibi sövülmeden
Mekkeden kovulup sürülmeden
Bu çağda da ümmet olmak yok

Ey nefsim
Senin de siciline terör suçu girecek
(Senin de siciline hain yazmadan)
Ya bir gözaltı, ya nezaret ya zindan
Ya Silivri’nin soğuk odaları Yahut Meriç’in suyundan
Ya bir mülteci kampı yahut Tuna boyundan
Nazım gibi oturup Memlekete şiir yazmadan
Öyle bir çınar gölgesinde mutlu ve mesut ölmek
Yahut bir köy mezarlığına gömülmek de yok

Anadan Vatandan ayrı olmadan
Evlad-ü iyali koyup geçmeden
Alnına Mülteci diye damga düşmeden
Bu Çağda
Özgür insan
Onurlu insan olmak yok

Bil ey nefsim
Yol bu, erkan bu
Devir bu, devran bu...
İster Nuh’a ister Yusuf’a muasır ol
İster zalime yoldaş, ister mazluma nasır ol
İster Mekke’den kovulan Nebinin ümmetinden
İstersen Hüseyni katleden Yezid’in milletinden ol
Tercih senin

24 Mayıs