Ey Nefsim Şiiri - Ömer Dengiz

Her dem yeniden doğmak
Perde ardında gerçek
Bir nefeslik ömrün var
Akşam erken olacak

Bir yalana kapılan
Sular seller çağlıyor
Nefis azılı düşman
Kalp zulümden ağlıyor

Sanki hiç bitmeyecek
Bu sahte dostluğumuz
O gün elbet gelecek
Kabirde korktuğumuz

Baş açık, ayak yanar
Dersin artık ölseydim
Güneş tepende kaynar
Keşke toprak olsaydım

Hani ölümsüz gerçek
Doyumsuz zevklerinden
Seni kim diriltecek
Kibrin ve şehvetinden

Akşam yastıkta başın
Bugün iş yine kesat
Yarına ümit yoktur
Hani kâr, nerde hasat

Seccaden dertli, garip
Geceler gaflet dolu
Hep ağla, tövbe edip
Budur gerçek, hak yolu

Sana kucak açana
Sırtını dönüp kaçtın
Kin duydun gerçeklere
Düşmanı alkışladın

Helal haram dost oldu
Durmadan aldın sattın
Günah defterin doldu
Aldattıkça aldattın

Nefsim, ezeli düşman
Kötülüklerin bitti
Bin bir suratlı olsan
Yalan dolanın yetti