Ey Nefsim... Şiiri - Mehmet Şahan

Ey nefsim! Şeytana yol olmak mıdır niyetin?
Çalma aynı makamdan, Hakk’a secde edeyim!
Aldıkların yetmez mi, bitmez mi hiç diyetin?
Çek elini yakamdan, hepsin birden ödeyim!

Ey nefsim! Neden böyle? Uçurumda, yardasın,
Nedense hep İblis’in huzurunda, dardasın?
Ona tabi oldukça zannetme ki kârdasın,
Kurtul şerri lainden, hep peşinden geleyim!

Ey nefsim! Dinlen artık, Hep girersin sen aha,
Niyetin Cehennem mi? Doymaz mısın günaha!
Nedamet eyle, yalvar; derdin anlat Penah’a,
Temizlen ki necisten, pak olduğun bileyim!

Ey nefsim! Bakma öyle elde olan güzele,
Güz gelince tez kurur, hepsi döner gazele!
Aldanma sen şeytana, imanını tazele,
Irat nefsi hainden, biraz bende güleyim!

Ey nefsim! Ne yaptımsa yine sana yenildim,
Şahan olmam kâr etmez; bile, bile yanıldım!
Bin defa tövbe etsem, günahınla anıldım,
Bırak artık yakamı, ben imanla öleyim!