Ey nefsim! Şiiri - Buğra San

Sana kafa tutarım bilirsin gözüm karadır
Senin derdinse bendir, sofradır, paradır
Her dönemeçte paçamdan çekiştirip durursun
Sana uyduğum çirkinlikler, içimde hep yaradır

İlahi! Sensiz yaşamak şansım yok biliyorum
Bazen bir tasma alıp, kafana taksam diyorum
Elin seveni gezdirirken kanişini, kuçusunu
Ben de ilan etsem, senin bir hayvan oluşunu.

Terbiyesizliğin ayyuka çıktı, bense harın dibine
Bugün de sofrada muhasebe var, artık nasibine
Ya yersin bu acı lokmayı ya küser oturursun
Aslında vermeli seni de bir üstadın tedrisine.

Sen var ya sen! Başımın püsküllü belasısın
Lanetlenmiş İblisle, nasıl da canciğer dostsun
Kafa kafaya verip, bir hinlik planlarsınız amma
Sen ben izin vermedikçe bir hiçsin, boşsun!