Ey Nefs! Şiiri - Mehmet Şahan

Ey nefs! Yüzüme gülme, hoş gösterme kendini,
Belli ki dost değilsin, aldatırsın mal diye!
Methedersin durmadan kör şeytanın fendini,
Belli ki dost değilsin, anlatırsın hal diye!

Ey nefs! Üstüme gelme, ayarım var, arım var,
Zaten aciz bir kulum, her gün ahu zarım var!
Sana uyan ömrümde zannetme ki kârım var,
Belli ki dost değilsin, dayatırsın kal diye!

Ey nefs! Uykumu bölme, sensiz bir anım olsun,
Rahat bırak rüyamı, günahsız yanım olsun!
Hakk’a mahcup olmadan verecek canım olsun,
Belli ki dost değilsin diretirsin fal diye!

Ey nefs! Aklımı çelme, doğruluktan saptırma,
Yarım olan aklımı, boş şeylere kaptırma!
Harama helal deyip, yanlış işler yaptırma,
Belli ki dost değilsin, öğretirsin çal diye!

Ey nefs! Postumu delme, dikiş bilmez cahilim,
Samanlıktan farkı yok; çör, çöp doldu sahilim!
Sana uydum uyalı, karanlığa dahilim,
Belli ki dost değilsin, aratırsın bul diye!

Ey nefs! Her şeyi bilme, kendini bilsen yeter,
Seni, sana taptıran kibiri silsen yeter!
Şahan der ki Hak için bir kere ölsen yeter,
Belli ki dost değilsin, oynatırsın kul diye!