Ey Nefs Şiiri - Battal Özcan

Ey nefs tutsak ettiğin gönüllerde demlenip,
Parmaklıklar ardından firdevslere baktırdığın yetmez mi?
Ateş çemberlerinden sirk diye geçirip,
Yangın yerlerini müebbete çevirip,
Esaretin ateşten prangalarını taktığın,
Yetmez mi türlü oyunlarla aldattığın?
Azmettiren nefs de azmeden kim bu sahnede,
Kimin gözleri görmez beyazın altındaki siyahı,
Yahut kim duymaz terennümün ardındaki belayı?
Hiç kokmaz mı gül görünen leşler!
Ya hiç sormadan harama uzanışlar,adımlar atışlar
O dil mi ki bilmez kelimelerle tatlandırılan ateşler.
Şimdi titre ki ey beden mutmain olsun ruh,
Turabtır aslın kalma güruh.
Ne esir ol nefsine nede zulmet demiş rab,
Sana sığınılınca nefs neyler ki ya rab!