EY NEDİM!
Adam vardır Aristo’ya Atina kerhanesinin adresini sorar; adam vardır Aristo’ya “Tanrı var mıdır? Evren yaratılmış mıdır?” der.
Ey Nedim!
Sen ne söyler, ne sorarsın bize?
Leyla’yı mı ararsın köhne kaldırımlarda?
Bilmez misin ne Leyla kaldı bu yerlerde ne de Aslı…
Bilmez misin Leyla saraylarda meze yapıldı Sultanlara…
Aslı’yı hiç sorma bir hâl oldu, değişti büsbütün…
Ey Nedim!
İstanbul’u adım adım gezdim de
Göremedim resmettiğin güzeli…
Gül yüzü var diyorsun sen sevgilinin.
Asya’dan Avrupa’ya gezdim her yeri
Ben gülen yüz görmedim, ağlıyor yüzler.
Sen gonca diyorsun yâr dudağına
Hırs ile açılan dudaklar silah
Ben ihtiras avcısı diyorum ona…
Ey Nedim!
Devirler değişti, insan da öyle
Gül için bülbülü ağlatma böyle
Sevgilinin saçının her kıvrımını
Ayın yörüngesi diye övme…
Sonra güneşi sevgilinin yakasından doğurur
Onu hayat kaynağı diye översin.
Kayıt Tarihi : 7.4.2022 11:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!