Ey mutluluk Şiiri - Sinan Bayram

sen de kimsin adın ne söyle

ben bir gözyaşını bilirim

seni şimdi ne anlatır bana söyle

bilemedim ben seni

demek adın mutluluk

buyur hoş geldin haneme

kusura bakma ben hep cefa doluyum

baharı hiç görmedim ben sefa içinde

şimdi sen sefayıda getirmişsindir değil mi

hadi bekliyorum müjdeli haberini

ne eksim kalmışım asırlar boyunca

sen gelince anladım hadi tamamla beni

nasıl bir şeysin sen öyle hayat gibisin

bir damla tebessüm edermisin bana

yüregimin gizli sesi açığa çıktı

aşk dedi mutluluk dedi sen dedi ey huzur

prangalar ilk defa sustu sen gelince yanıma

zindanlar ilk defa gömüldü kendi mezarına

hadi bir umut kıvılcımı yağsın üzerime

ben senin türkünü söylerim ey eşsiz mutluluk

hiç vazgeçmedim biliyormusun

cehaletin zincirinden hiç korkmadım

bir umut var hep biliyordum ben

yoksa ne gerek vardı bu kara zindana

bir gül seyrinde kaldı tüm hayatım

bak burası hep betonlu bir çilehane

şimdi bana bir gül ver

duygularım gibi yeşersin her şeyin inadına

bir yudum huzura muhtacım yıkıntılar içinde

karanlıkta kaldım bana güneşi getirdiğini söyle

sonsuz dorukların uçurumun dayım şimdi

bir yol lazım bana meçhul olmayın yanıma acil

ey mutluluk susma bana geldiğini söyle

yıkılmasın bu duvarlar artık üzerime

eğer ki saracaksan benim can yaramı

gökyüzünün bu çilesi nedir bana söyle