Ey Muhammed hani hazinen nerde hani meleğin.
gülümsedi,
kaşlarını çattı,
böbürlendi,
dedi ki,
mekkenin ağası ebu cehil,
ey Muhammed,
diyorsun ki Tanrı söylüyor
vahyi bana Cebrail ilen
söylesene hani yanında meleğin
hani çil çil hazinen
bak bana
her şeyim var
demek ki bana vahyediyor asıl, vahyeden Allah seni değil beni seviyor
Allah seslendi,
“ey Muhammed
yüreğin daralıyor duydukça bunları
bazı ayetlerimi terketmek istiyorsun içinden
ama,unutma ki,
ölüm anında af kabul edilmez Ebu Cehil'den
sen ey Muhammed
vahyeden değil bildirensin,sadece bildiren
asıl hazinen budur
kendini mahrum etme sakın bu hazineden.
ey örtüsüne bürünen
geceleyin kalk
gecenin yarısını ayakta ol
yada biraz eksilt
yada biraz ekle
ve
kuran’ı ağır ağır oku ki iyice anla
doğrusu biz senin üzerine ağır bir söz bırakacağız”
yürüdü muhammed selam olsun
yanıt bile vermeden Ebu Cehil’e
gerçek onunlaydı
cevap vererek büyütmedi Ebu Cehil'i
bile bile.
dikili –kasım 2012
ismail uysal özden özgür
Kayıt Tarihi : 24.2.2013 21:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

asıl hazinen budur
kendini mahrum etme sakın bu hazineden.
şimdi öyle çoğaldı ki kendini vahyden in yerine koyanlar..
baki selam ve muhabbetler.
Birol Hepgüler
TÜM YORUMLAR (3)