Ey Muhal Şiiri - Hande Ortay

Ey Muhal
Bir mavi aynanın arkasında umut ülkemsin
Kımıldayıp can çekişen gün ışığında
Susamışım hasretine ey muhal
Kaldır arşa değsin gözbebeklerin
Kara bulutlar gölgelensin
Yağ üzerime, aşkından mıh gibi çakılayım
Avuçlarının coğrafyasında kutsanmış bir tohum gibiyim
Çöreklenip yüreğinin ana rahminde, aşkın karın tokluğuna
Adanmak vardı oysa ey muhal
Çığlıklarımı kestiler, onmaz bir düşün tutkusunda
Kimliksiz kaldığım zamanda
Kıblesiz fırtınanın ezberine astım ruhumu
Ola ki yenik düştüm, ola ki vazgeçtim
Ola ki gülmeyi unutmuşum yüzümün ayaz kıyısında
Çeşnici kırık bir sevinç parçalanır,
ne bekliyorsun alıp da sarmala ey muhal
Ey ruh güncemin kaçak sancısını
Koklayıp haşr olan bedenimi
Kimsesiz ve dilsiz aşkınsın yerine
Çivileyip dizelerimi şiirlerinin taş duvarlarına
Sevdanın hatmini yerden yere çalıp
Silip tüm devrik cümlelerimi
Kemiksiz dilimin kırık iskemlesine
Korkusuz lisanımın ahengine yatır ey muhal
Bak iklimler kıyısız sessizliğine eğiliyor
Döküp saçlarımın meyyit suskusunu
Ak renklerin göç ayinine kıblesini çevirip
Kuzey’in imgesine imdada neşter atıyor
Ey muhal,
Bir incir dalına as tüm keşkelerini
Umutlarımın kör hatrı için
İçimde parçalanan mihenk taşını yeniden yen, yeniden
Keşişlemeden esen o esrik rüzgarın duasıyla yaşat beni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay
(İstanbul) 19:39