Ey mübarek insan gönüllerin efendisi

Toprağın üzerine güneş doğdu
Tohum silkindi çiçek olup gönüllere açıldı
Nurlar doldu hanemize dillerden çıktı hak
Ey Muhammed yürekler ısındı rüzgâr seni müjdeleyişiyle
Ey mübarek insan gönüllerin efendisi

Göğün delirmişçesine hırçınca haykırından
Akan yağmurlar ferahlattı yalnızlığı
bir başka tarafa aktı nehirler
Ağaçlar boyun eğdi kuşlar isminle öttü yüreğe
Ey mübarek insan gönüllerin efendisi

Bir başka sarıldı anne evladına
Bir başka baktı karı koca birine
Öksüz yetim okşanırken unutuldu kimsesizliği
Ey mübarek insan gönüllerin efendisi