Ey mezar taşlarıyla uyuyan Mazi.

Üstüne giydiğin mintanlar da
kral değildir, aldanma.
o zevkleri giyilip
eskidikçe...
hep yırtılan bir köle.

Üstünde gezdiğin ilkbahar da
kral değildir, aldanma.
o meşkleri gezildikçe
hazanlarla...
vurulan bir batarya.

Dirim ise elbisen
bil ki,
yapayalnız
bir mânâsın...
toprağın üstünde.

Ey mezar taşlarıyla uyuyan Mazi!

Ölüm ise endişen
bil ki,
çırılçıplak
bir yorumsun...
toprağın altında.

En önde yaşadığın zaman da
kral değildir, aldanma.
o rengini yaşadıkça
sonsuzluğu...
arayan bir köle.

En sonda bitirdiğin nokta da
kral değildir, aldanma.
o kendini bitirdikçe
virgüllerle...
beslenen bir fasarya.