Ey Mevla Şiiri - Hamza Mamaş

Kadirsin her şeye bilirim.
Bir küçük ölüm emaresi gönderir,
Tüm savaşları bitirirsin.
Kabe'den çıkarıp namazı,
Endülüs'e ezanı yeniden getirirsin.
Kudretini sorgulamam senin.
Hem çareyi, hem çaresizi bilirsin.
Yüzü yere düşmüş gariplerin hürmetine,
Dünya denen sürgünde,
İstersen ızdırap ateşini söndürürsün.
Senin varlığına rağmen zulmedenleri,
Çareyi yok ederek süründürürsün.

Ey Mevla!
Şanını unutmuşken insanlık,
Kulu kendine döndürürsün.
Ezan, Şofar, çan sesi demeden,
İman emarelerini güldürürsün.

Ey Mevla!
Şifa dilenemem senden bugün.
Gırtlağına kadar dünya’ya dalmışken insan,
İşaret fişeğini söndür diyemem.
Mazlumun feryadı sana ulaşmış,
Sen görmezden gel diyemem.
Nefsine zulmederken insanlık,
Devam ettirmeni isteyemem.
Mazlumlarının ahı henüz dinmişken,
Zulme yeniden kapı arala diyemem.

Ey Mevla!
Yemen, Suriye, Arap, Acem bilirsin.
Türkistan da olanlara tek şahit sensin.
Kul ne çeker ise dermanı sensin.
Bir vaha nasip ettin zalimler böyle bilsin.

Ey Mevla'mız!
Yönümüzü sana çevir.
Yolumuzu sana döndür.
Hırs ile kirlenen dünyayı,
Varlığınla arındır.
Bilirim; varlık da yokluk da sendendir.