Ey Mehtap Şiiri - Abdullah Kartal 2

Gecelerimi aydınlatan ey umut ışığım!
Sana baktıkça güneşi görürüm mehtabım.
Işıldayan nurunda aydınlanır her yer.
Etrafımı görür olurum o zaman.Başta ise aşkı...

Ama hiçbiri çekmez dikkatimi senden başka.
Tıpkı çiçekler gibi ışığına,sana yönelirim,
Bazen bulutlar kapatır ya etrafını Ah..
Hani görünmezsin ya bazen ortalıklarda hiç.

İşte o zaman içimde bir his oluyor nasıl ki ah.
Bakarım,ararım seni çaresiz gözlerimle nafile ah..
Telaşlanırım o an! Yanarım o an! Dayanamam!
Seni kaybederim diye son nefesim gerekirse diye ararım,

Sonra ortaya çıkarsın ya bulutlar dağıldığında parıldarsın hani.
O an aşkımla daha çok bağlanırım seni hiç kaybetmeme umudu ile.
Her zamanki gibi aydınlık ve güzel olduğun görülür ya o zaman.
Ah... Beni sevmesen de seni aydınlatan güneşi sev!

Artık göremiyorum seni hiç, her yer kapkaranlık.
Dönmemek üzere (Ah) gitmiştim ya hani.
Şimdi gurbetteyim sen mutlu ol ey ay yüzlüm!
Bir anım bin yıllıkmış gibi kaldım karanlıkta...