Ey mecnun çölleri beslenen ördek

ey mecnun çöllerinden beslenen ördek
bardaktan boşanmışca ağladın beter
katiyen yaşamadın leylanla gerdek
keremi keşişlerce bağladın yeter

dolandık yusuflara gelince sıra
kör kuyular etrafı biz uzun süre
tutuşan bu bağrımız yanan bir çıra
kalbleri kızgın korla dağladın yeter

önün sıra ansızın yola fırlayan
nazarında oldular senin hırlayan
istikbalinde mutlak yıldız parlayan
nefsini şakşak ile yağladın yeter

kalbinde iman takva diyor askeriz
türübünlere oynar şevk vü muhteris
şiirimizde azda gülme isteriz
limitsiz mübalağa sağladın yeter

şüphe yok salt tarifi sendedir aşkın
yürek dizgine gelmez böylesi taşkın
girdiğin akarsular bakarız şaşkın
coşkunca sellerinde çağladın yeter

utanmaz arsız kimse demezmi sana
sarı saç mavi gözlüm çıksa samsuna
pozitif bir enerji vermez insana
negatif yayan ruhu hağletin yeter

dili tutamam kişi koku yaydımı
bilmem admin denilen şimdi aydımı
umrumda bile değil silsin kaydımı
tek duymayım sesini nağletin yeter...:0((