Ey Mavi Marmara Şiiri - Meral Meri

Sen ki seyre doyulmayan donuk neşesin...
Şimdilik ebedisin...
Vede seyirlik.
Ah mavilik seni, siyahlık ise beni tutsak eyler.
Gel az buçuk seninle eyleşelim,sevişelim desem;
O'zaman birleşirdi noksanlığımız.
İşte o an,
Ne çoşkusu kalırdı kentin,
Nede ışıkları açık...
Ey mavi marmara!
Sen şerbet misin ki içeyim seni?
Asil bir ölümü kutsuyorsun yalnızca...
Şimdi bedenim sularında soğudukça;
Sanmaki ısıtırsın beni,
Sevseydin beni, suçlar mıydım seni?
Giderayak öğrendim ki:
Sen sonsuzluğa armağan, ben ise sende bir misafir.