Ey Maraş ! Şiiri - Tahir Atala

Kuş sesleri, çınar ağaçları,
Bu şehrin kalbinde tüm sancıları.

İçinde barışık ruhlar sağanak sağanak,
Kaldı mı bir zamanlar o uçan yaprak.

Yattığı yerde rahat değil rahmetli tarihi,
Gömüldü toprağa ebedi ruhi.

İstedi bedenler mezarda fatihayı,
Torunları ecdadım demedi şaşırdı kıblegâhı.

Bu halvetle geçtiler rüyalardan,
Hepsi dönecek dediler sonradan,

Dönmedi kimse o yattığı yerden,
Geçemediler ne yardan ne de serden.

Rüya misali bu şehrin ışıkları,
Ufukta ağlar bu Maraş'ın dağları.

Yuva yaptırmaz gönlüne ,ayrılık da olmaz,
Yaşıyor ama ruh gibi şehirde bağnaz,

Ağlıyor şairler, işit ve dinle Ey Maraş!
Sökük işlemez ruhundan bu kumaş.

Poyraz esti düştü gönlü ağacın,
Buruk yüzlü, ağladı ağlayacak bu insanın.

Bu toprakların kaderi doğarken yaralı,
Bir mezar toprağa ezelden sevdalı.

Çarşı içinde çocuklar geçiyor koşarak,
Ulu Camii bekliyor seladan korkarak.

Yollar gidiyor, bulutlar geçiyor yüreğimden,
Bir parça sevda bu şehirde en derinlerden.

Bir zaman uğrarım bu son veda değil,
Sevdalar senin bağrında Ey Maraş büyüyecek değil...