Ey Leyla Şiiri - Veysel Kızlarkayası

Ey Leyla!
Sen susuzluğumsun
Sen çöllerde serabım
Sen kuruyan dudaklarımda mühürsün
Gel iniver gönül kuyuma
Avuçlarında mahzun sevdamız
Yudum, yudum içir bana aşkı
Tüm kavuşmayan sevdaların sevdası için

Ey Leyla!
Ben sensiz bu ellerden ne yaparım
Aydınlık düşünde güne dilek açarım
Doğsun artık senli güneş
Yağmur akıtsın buselerini
Açılısın yediveren güller
Tomurcuk, tomurcuk dal versin
Ey Leyla!
Sana duyduğum aşk
Baharı müjdelerken kâinata
Cenneti resim eder gayri,
Seni özleyen sözlerim.
Kavruldum duy beni!
Sevdan uğrunda çöl kumlarına
Göm beni Leyla!

Ey Leyla!
Yaldızlı ışıklarda söyle hasretimi
Sen nerdesin!
Ya! Öl de bana,
Ya da buradayım diye haykır
Umut ver yarına dair
Ben sendeyken sen şimdi nerdesin?
Hiç düşünmedin mi?
Bende ki
Şu yanık sevdanın
Dibe tutmuş kazan karası yüzünü
Tarihi süslemiş ezeli âşıklar
Ey Leyla!
Bir umut bir gün
Gelsen bana sevdalar destan yazar
Ey güzel Leyla
Sen bana?
Ben varken lazımdın
Anlamı olmaz ki!

Hüzün bulutuna ağla artık
Beni öldüren sendin
Ey Leyla!

VEYSEL KIZLARKAYASI
24.MART.1980