Ey Kudüs Şiiri - Kubilay Demirkaya

Yarab! Bu nasıl bir iş, vicdan kör, hissiz izzet!
Göz göre-göre yaşar Kudüs haksız bir zillet.
Kudüs; müminlere oldun bir rehber, bin nefes!
Çağlar boyu Peygamber ocağısın, mukaddes...
Gali beladan beri gül kadar nazenindir.
Peygamber kokusu; taze, güzel ve serindir .
Ey Kudüs! Başını eğme, dik tut! Kutsanmış yer...
Lal olur elbet birgün sana küfreden diller.
Şimdi bir yaban elde kalmışsın boynu bükük,
Masum ümmet taşıyor, bu fazilet ağır yük.
Cefayı eli kolu bağlı masum halk görür,
Zalimin değil her şey; sefa sürende ölür.
Ne yazıkki, hemde çok yazık faydalı olamadık!
Ey Kudüs! Seni ümmet olup koruyamadık.
Bir ümmet uykuda: Uyanmıyor ki uykudan,
Heyhat! Yardım beklersin geç kalmış sağ Turan'dan.
Ah! Gözlerini açsa da ümmet şevkle baksa,
Duruyor görkemli kalbinde Mescid-i Aksa.
Kaderindir Peygamber yetimi; garip kaldın,
Geldi ve geçiyor vakti kutsal cihadın,
Siyonist ayak sürür oldu sende; neyleyim!
Çağır beni bu dava uğruna hemen geleyim.
Özgürlük umudun, aşkın Miraç; üzgün toprak,
Sana yakışmaz alçak zulmüne esir olmak;
Zulmet altında ezilir oldun Kudüs; ses ver!
Ses ver, müminin namususun; Allah'u Ekber.
Sana sahiplik etmek Hakka hakla tapmaktır.
Hakkıyla dava güdene zafer muhakkaktır.
Medeniyetsiz batı, gerçek bu! Gelin, gelin!
İsrail diye bir yer yoktur. Böyle bilin!
Batıya ne söylersek söyleyelim angarya,
Ağızlarından akar faşist bunaklı salya.
Hayasız garp saldırır durmadan, üşenmeden
İslam; tuğunu nerye dikeyim, iste benden!
Dalsız, budaksız çıplak kalmış yetimler diyarı,
Sahte dünya seni düşünmez, kaçmış ayarı.
Ateşten gömlek giyen zulme koskoca delil,
İki cihanda yüzün kara olsun İsrail!
İspat bu, artık İsrail'e "Şu Katil!" densin.
İnsan demek ne mümkün soysuz neslin tükensin!
Kanda fesatlık aksa hayâ bilmez damarda,
Kökü olmaz bir nesil hiç olur zaten varda.
Siyonist'i cihandan silmek gayem, yeminim;
İnsanlığı öldüren yüzüne tüküreyim.