Ey Köylerin Annesi Mekke!

Hayır ile şer hak ile batıl kavga eder, bu sırra erilmez.
İşte Beytül Haramın ilâhi sınırları, ihramsız girilmez.
Saygı göstermiyenlere, şefaat eden, kimse bulunmasın.

Aşağıdan yukarıdan cem olup geldiler Safa tepesine.
Hakarete varan sözler söylediler Güzel peygambere.
Nerde haya nerde ar, gerçekten bir çoklarını sapıttılar.

Mekke’de ilâhi mesajı, ne zaman ki kulaklarıyla işittiler,
Putperesliğin kiriyle kirlenenler, yaktılar yıktılar gittiler.
Hiç bir zaman hafiflemeyen, azâp içinde bulunsunlar.

Utbe, Uteybenin nikahındaydı Resûl'ün sevimli kızları.
Ümmü Cemile dedi ki, helâl etmem sütümü boşayın onları.
Sevgili eşlerini, istemiyerek baskılardan dolayı boşadılar.

İş kızıştıkça kızıştı, onun böğründe çörekleşmiş kin vardı.
Ebu Lehebe sen erkekmisin dedi, ipi eline alıp dağa çıktı.
İster cürüsün ister kül olsun, sonsuz azaba yaslanaçaklar.

Uzun dikenli çalılar getirdin, Mekkenin dik yamaçlarından
Nasıl saçtın dikenleri? Rasülün yoluna yüzün kızarmadan.
Cüret mi gösterdin? Ey ebedi sonsuz lânete uğramış kadın.

Dedilerki: Kûsâyb ibni Kilâb'ı dirilt de seni ondan soralım.
Eğer o tasdik ederse seni, Rasûl'ümüz olarak kabul edelim.
Ezilen müşrikler peygambere, vahye, hakaret yapıyorlardı.

Ey Ümmül Kûra! Ey Cennetül Mualla, sizlere selam olsun.
Ey Rasûller, Nebîler serveri tebliğin bize ışık, nur olsun.
Haktır Senin yolun, üzerimize sağnak sağnak yağsın nurun.

……………………………

İstanbul / Süleymaniye 1996