Bir karganın özlemi...
Ne zaman ufukta güneş doğsa yeryüzü aydınlansa,ne zaman güneş batıp akşam olsa ortalığı hüzün kaplasa sen anlatılırsın,evlatlara,torunlara gelinlere,damatlara,tüm hısım ve akrabalara.
Senin o çorak toprağa dikilişin,taptaze gencecik fidan halin dillerde dolaşır,hiç itirazsız.
''Bu çorak toprakta benim ne işim var''demeden kaderine razı oluşun,ama mağrur,gururlu ve çorak toprağın bütün verimsizliğine rağmen ayakta kalmayı kendine destur edinişin hep dillerdedir.Yağan rahmeti çorak toprağın dört gözle beklemesi,seninle paylaşmayı içine sindirememesi yıldırmadı seni.
Ve sen birilerini gölgende barındırmak,birilerini güneşin kavurucu sıcağından korumak ve birilerini ferahlatmak için yaşamayı kendine görev bildin.Hangi serçenin,sığırcığın,bülbülün,karganın ve içini kemirecek kurtların yuva yapacağına aldırmadan,sadece sana verilen görevi yerine getirmek için hayatını idame ettirmeyi kendine bir lütuf bildin.Öyle bir yeri mekan tuttun ki,ne kuru ne de akar derelerin kesiştiği yerdi yeşerdiğin yer.
Rabbinin emrine itaatle yeşerdin.Küçücük olan kök şitillerini uzattın toprağın derinliklerine.Umulmadık derinliklerden su çektin emre itaat için.Ki bu su kaynağı Özden geliyordu,özsu duru suydu bu.Toprağı taşı sıktın hayatını sürdürmek,birilerine gölge,birilerine yuva olmak için.
Senin bu çabalarını gören nice gonca güller,sümbüller,laleler,menekşeler,papatyalar...bütün çiçekler vesselam hepsi sana aşıktı.Bu aşkı çekemeyen selviler,kavaklar,söğütler,meyveli,meyvesiz bütün ağaçlar seni kıskanırdı.
Tamamını Oku
Edebiyat gibi Ulvi bir uğraşın şiir gibi yürek sızısı alanıyla uğraşıyorsunuz.Bazende güzel denemelerle karşımıza çıkıyorsunuz.Kelimelere anlam yükleyip yüreklere doluyorsunuz.Yolunuz açık olsun bu kutsal uğraşta...saygı ve muhabbetlerimle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta