Ey Kırlangıç Beklenen Şiiri - Nebi Ünler

EY KIRLANGIÇ BEKLENEN

Söyle nereye böyle… Nereye bu yolculuk,
Ey kırlangıç yanına beni de alırmısın?
Öğrettiler gönlüme, yokmuş pansiyonculuk
Avucunda benimle, Umman’a varırmısın?

Umman, Ferhat’a dağdır, Mecnun’a Leyla’dan gül,
Yunus bana kızar mı? Ben Bektaş’a sığınsam…
Ey kırlangıç beklenen, Aslı’ya Kerem’den kül
Gibi, bir aşk mı benden… Terlerim sırılsıklam.

Ey kırlangıç beklenen, asla tacımız değil,
Sevdiğimiz gönüldür, kaş, göz, endam hiç değil…
Ne yaparsak yapalım, malumdur Yaradana,
Uyamam, deseler de; putlar önünde eğil.

Yürek Yağmur ne hal de, diyenlere de; boş ver!
Bir kapalı kutudur, diyen varsa pek hoş der…
İhtimalsiz belkiler, boş hayaller sermaye,
Unutturmaz nefsimiz; her bedeni toprak yer.

Adanasız, 20.01.15 - 02.40 Y.Yağmur