Ey kibirli insan Şiiri - Hüdaverdi Öz

EY KİBİRLİ İNSAN

Zenginim diye övünme
Üç saniye deprem yeter.
Amirim diye güvenme
Bir hatalı denklem yeter.

Kibirlenme, kibirlenme
Tez düşürür kibir derde
Nemrut ibrettir aleme
Ölmene bir sinek yeter.

Kimi elde kalem yazar
Kimi güçlüyüm der azar
Kimi güzelim der gezer
Yüzünde bir çiçek yeter.

Hakimim diye azanlar
Nice yuvayı yıkanlar
Millete kazık atanlar
Bir beddua-dilek yeter.

Daim düz gitmezki yollar
Gün gelir kırılır kollar
Ey gözü doymayan kullar
İki metre kefen yeter.

Nerde ben düşmem diyenler
Yetim hakkını yiyenler
İpekli libas giyenler.
Minnacık bir tümsek yeter.

Ne sanırsın kendini ne?
Kor-ateş olsan, cirmin ne?
Bülbül olup konsan güle...
Bir serseri fişek yeter.