Ey Kervancı Şiiri - Ferid Sixelizade

ey kervancı, ey kervan
leyla'mı nereye götürüyorsun
leyla, canım ve yüreğim olduğu halde?
ey kervancı, leyla'mı niçin götürüyorsun?

birbirimize yalnızken verdiğimiz sözlere
tanrı şahitken
ve aşkımızın karar kılmadığı hiç bir şey yokken
ey kervancı, leyma'mı niçin götürüyorsun?

inancımın tamamı geçici dünyaya dair
aşkının kıvılcımları yaşamın kendisi olmuş
oysa yarin hatırası aşkın bir damlasından
bile güzeldir
tanrım kalplerdeki sevgiyi
daima o kalplerde bırak
benim kalbimde bıraktığın gibi
leyla ile mecnun efsane oldular
oysa bizim hikayemiz sonsuzluğa erişti

sen şimdi aşkımın tek göstergesisin
hüznümün, gözümden dökülmeyen hali
bu hüznün elinden hangi hallerdeyim bilmiyorsun
senden sonra var olmadım tanrı biliyor
kalbimin yapraklarını gör ve git
tufan gibi inşa et hüznün dallarını
gül idik, gülleri derip git
ki ben gül ağacıydım
tufanın ayakları dibinde oturan
vücudumun bütün dallarını
tabiatın hışmıyla kır...

ey kervancı, ey kervan
leyla'mı nereye götürüyorsun
leyla, canım ve yüreğim olduğu halde?
ey kervancı, leyla'mı niçin götürüyorsun?